Pomoc i wsparcie

Po pierwsze możemy pomóc dziecku poradzić sobie z przemocą:

  • zapewnić je, że przemoc nie jest jego winą – to prześladowca ma problem ze swoim zachowaniem i przestrzeganiem zasad
  • ćwiczyć z nim postawę i sposób chodzenia z wyprostowanymi plecami, podniesioną głową jako sygnał, że się nie boi;  często dzieci przemykają pod ścianami, patrzą niepewnie i z lękiem na otoczenie, a sprawcy szybko to wykorzystują
  • uczyć je ignorować sprawców, traktować ich jak powietrze, odwracać się na pięcie i szybkim krokiem odchodzić do grupy innych kolegów
  • ćwiczyć techniki asertywnej obrony, mówienia „nie” bardzo mocno i stanowczo oraz odchodzenia od agresora – agresorowi trudno jest  stosować przemoc, jeśli ofiara nie denerwuje się jego zaczepkami i odchodzi
  • opracować proste odpowiedzi na zaczepki; nie muszą być  świetne czy dowcipne, ale kilka gotowych pomysłów pozwoli dziecku być przygotowanym na rezolutną odpowiedź sprawcom – warto przećwicz je z dzieckiem  na zasadzie odgrywania ról
  • zadbać, aby nie zabierało do szkoły wartościowych rzeczy
  • ustalić z dzieckiem, aby unikało miejsc, gdzie mogłoby dojść do kolejnych zaczepek, nie zostawało ostatnie lub samotne w szatni czy ciemnym korytarzu, toalecie
  • zachęcić je, aby zawsze trzymało się grupy – sprawcy zwykle zaczepiają samotne dzieci
  • uczyć dystansu do wydarzeń i poczucia humoru; niektóre dzieci bywają przeczulone na zaczepki kolegów i przeżywają silnie każde słowo
  • pomóc w przezwyciężeniu nawyków czy zachowań, które mogą sprzyjać dokuczaniu, drażnią bowiem inne dzieci – dziwne miny,  sposób mówienia, natarczywość w kontaktach, nie dzielenie się z dziećmi np. słodyczami, grami itp.
  • jeśli grupa mimo różnych naszych starań nie akceptuje naszego dziecka,  zamiast integracji „na siłę”, warto pomóc mu poszukać innych miłych kolegów nawet poza klasą – z nimi może  spędzać przerwy, wracać do domu i  zająć się czymś ciekawym
  • przypominać, aby nie obawiało się ostrzec agresora o tym, że jeśli ten nie przestanie mu dokuczać, poprosi o pomoc dorosłych;  nawet jeśli usłyszy, że jest skarżypytą czy mięczakiem, działa we własnej obronie, a to jest odwaga; dorośli mogą powstrzymać zachowanie agresora a wtedy przestanie on zaczepiać też inne dzieci – to absolutnie nie jest skarżenie – sprawcy liczą na to, że poszkodowany nikomu nic nie powie.

Po drugie możemy dziecko rozwijać i wzmacniać:

  • powtarzać dziecku, że je bardzo kochamy  i  jesteśmy po jego stronie
  • chwalić je za każdym razem, kiedy uda mu się czegoś dokonać
  • doceniać każdy wysiłek dziecka, nie tylko same efekty
  • pomóc dziecku każdego dnia pomyśleć o czymś, co zrobiło dobrze i z czego może być dumne
  • zachęcać dziecko  do pamiętania o swoich mocnych stronach szczególnie w sytuacjach, kiedy w jego kierunku padają przezwiska typu „głupek” – „ jasne, że nie jestem głupkiem, świetnie rozwiązuję zadania”
  • przygotować dla niego specjalny plakat umieszczając na środku zdjęcia, na których jest szczęśliwy a  wokół wpisać wszystkie dobre rzeczy, słowa, jakie inni ludzie mówią o nim, jego osiągnięcia; plakat warto powiesić tam, gdzie każdy z domowników może go zobaczyć.

Po trzecie  możemy zapisać go na Trening Pewności Siebie:

Tu dowie się, że nie jest sam, tu pozna kolegów, którzy znaleźli się w podobnej sytuacji  i razem z nimi będzie miał więcej siły krzyknąć:

DOŚĆ! NIE MASZ PRAWA MNIE KRZYWDZIĆ!

Interwencja w szkole »

Przewiń na górę